Mongolie: steppeland met gelukkige mensen!

De aankomst in Mongolie; verliep voorspoedig. 07:30 uur in de morgen arriveerden wij in Ulaan Baatar (ofwel Ulan Bator) de hoofdstad van Mongolie;. Het spreekt bij voorbaat al tot verbeelding. Als kind heeft iedereen vast wel eens op een globe gekeken, waarbij je dacht: “Daar zal ik vast nooit komen!” Het land dat daar tussen de grootmachten Rusland en China ligt, met een grootte van 4 tot 5 keer Duitsland. Wat moet je je daar nou bij afvragen? We geven onze impressie erover.

De baas en bazin Bobby van het UB guesthouse stonden ons op te wachten op het perron van trein 4. We ontmoeten dezelfde twee Duitse madchen van het restaurant om naar het hostel te gaan. Met een luxe bestelbusje reden we dan door de stad en voor we het wisten, hadden we een ‘ guided tour’ te pakken van de huisbazin. We arriveerden in een binnenhofje waar we naar de hostel gingen. De professionele aanpak van de twee was hartverwarmend. Schoenen uit, kamer in, ontbijtje en na 6 dagen wilden we ons toch wel verwennen met water en zeep. Na onze draai een beetje gevonden te hebben gingen we de stad in. Ulaan Baatar ligt op 1500 meter hoogte, telt ongeveer 700.000 inwoners en is 10 bij 20 km groot. De ongestructureerde oppervlakte heeft veel weg van een frequentiegolf op een scherm. Die ongestructureerdheid merkte meteen. Op zondag konden we niet pinnen met onze maestropassen. We losten het later op de dag op door USA dollars te wisselen in meer Togroks. Nu wel in de juiste verhouding.

Op ons programma stond het stadscentrum. Enkele indrukken waren:
-twee oude mannen zittend in een boedhistisch kostuum met gerimpelde gezichten
-4 mannen die genoten van het straatleven in hun bankstellen
-het ontzettend ontregelde en asociale gedrag in het verkeer. Iedereen moet als eerste zijn, blokeert alles en ook het zebrapad is niet heilig.
-een nieusgierige man die Gerry achtervolgt omdat hij de fotocamera zo speciaal vindt.

We lopen voorbij een winkelcentrum naar het noordwestelijke deel van de stad op een krottenwijk uit. Tussen houten schuttingen en vuilnisgrachten omringt staan zelfgemaakte ‘ gers ‘ (nomadententen) en houten hutten. We lopen door dit sfeervolle gebied en zien Mongolen in allerlei vormen van rijkdom. De weg leidt ons naar het Gandanklooster. Dit is onze eerste kennismaking met het boedisme. Een schitterend complex van paleizen strekt zich voor ons uit. We bezoeken typische tempels met puntdaken in groene en rode kleuren, gedecoreerd met prachtige muurschilderingen. Onze blikken zien verder goudkleurige boedabeelden, rollen met gebeden en allerlei kleuren doeken en foto’s die zijn meegebracht door pelgrims. We vervolgen onze route naar het belangrijkste paleis op de heuvel. Voor de toegang betalen we en helaas is het technische gebruik niet toegestaan. Binnen worden we overvallen door een gigantisch boedabeeld van 26 meter. Een enorm gestalte rijst de lucht in. We moeten linksom het gevaarte lopen en zien in de binnenmuren duizenden gouden boeda’s. Een woord past hierbij: Schitterend!

We ontmoeten onze Duitse metgezellen Kristin en Michelle. Samen bezoeken nog enkele tempels. We lopen na deze mooie attractie in Ulaan Baatar door het vuilnis naar een uitzichtpunt op een keienheuvel. Hier vinden we weer een paal met allerlei kleuren doeken. Het uitzicht is mooi en het voelt lichtelijk Tibetaans aan. Heuvelafwaarts leidt ons naar een grote straat met musea, winkels en banken. Het is sfeer van China (mensen en taal), Zwitserland (bergen) en Luxemburg (banken) door elkaar. In hartje centrum bevindt zich het parlementsgebouw van Mongolië. Wat een oerlelijk gebouw in grijs en legergroen omhult door een kale (lijkt haast wel afgefikte zooi) dennebomen. Het gebouw wordt ook nog gerestaureerd ‘ by the way’. Een leuk groot plein maakt de voorkant het hof en we besluiten na dit alles om fijn weer het hostel te zoeken. We gaan in een leuk restaurant zitten eten en we voeden onze maagjes heerlijk met salade, vis en vlees. ‘s Avonds worden de eerste Nederland-Duitsland-gevoelens al ontwikkeld bij het spelen van kaartspelletjes. Het is een leuke avond en tegen de verwachting in, wint Nederland hahah!

Na een lange nacht slapen we heerlijk uit en nemen we een taxi naar het Zomer- en Winterpaleis van de oude koning van Mongolië Bogd Khan. Na ruzie met de in eerste instantie aardige taxichauffeur en wat geld bij, komen we in het paleiscomplex aan. Met Christin gaan we het winterpaleis (nu museum) in, waar de electriciteit nog wordt aangelegd. Het is buiten wat kleding, bedstee, gewaden en kasten van het koningspaar niet erg bijzonder allemaal. Dit verandert gauw als we buiten het zomerpaleis bezoeken. Een leuk kat-en-muis-spelletje ontpopt zich met de twee dames die er ‘O zo goed’ op toezien dat wij geen foto’s maken en filmen. Schitterende daken in groen en rood met prachtige schilderingen uit het leven van ooit de machtigste knakker van Mongolië krijgen we te zien. Binnen in alles omtrent Boedha en verschillende goden met hun goede en kwade uiterlijk. Na alles dus wel netjes opgeslagen te hebben in onze hoofden en technisch materiaal, pakken we de eerste beste taxi die ons sneller en zonder moeite naar het postkantoor brengt. ‘Ja bepaalde lezers onder jullie krijgen ook nog een kaartje hoor!’ Alsof het niks kost! (Geintje). We doen boodschappen en Gerry ziet voor Niek een ongelooflijk lekkere taart staan. Vanuit het hostel gaat deze grappenmaker dus terug, fluistert het Duitse tweetal in dat Niek zijn verjaardag vergeten is en tijdens ‘ tea time ‘ valt Niek van verbazing met feestelijke hoed in de sitautie. Na ‘Happy Brithday’ genieten we van de heerlijke roze taart en Niek is niet te flauw om nog een tweede stukje te nemen. ‘s Avonds gaan we lekker Mongools uit eten. Niek krijgt lekkere plakjes Tofu in een kookpotje geserveerd en zeurt zich een ongeluk want het smaakt meneer niet. Hij heeft dan ook gelijk. Het is niets meer dan smaakloze gebakken spons. Gerry heeft een ander stoofpotje met allerlei soorten vlees. Zo doen we ook eens de Mongoolse keuken uitproberen. Nee mama’s aardappels zijn soms zo slecht nog niet!

Goed dan dag 3 wordt het redelijk vroeg uit bed gaan. Het Terlj park staat op het programma. De huisbaas brengt ons 80 kilometer ten oosten van de stad naar een heuvelig gebied. Het gevoel van zijn in ‘the middle of nowhere’ komt weer kijken. We gaan deze dag echt Mongools leven (ondubbelzinnig natuurlijk). Geen 5 sterren hotel, hostel maar een luxe Ger (nomadentent) voor vier personen ziet er goed uit is warm gestookt met een haardvuurtje. Het schilt in de kosten dat onze Duitse kamergenoten ook deze excursie wensen. Het is leuk tweetal dat voor hun opleiding geografie op weg is naar China. We gaan eens de omgeving verkennen voor de lunch. We treffen lange zandvlakten met kudden schapen, koeien en paarden aan. De grote rotspartijen zijn afgebrokkeld, uitgesleten door de wind. Zo iets moois hadden we nog eerder gezien en woorden schieten te kort. Een paar foto’s geeft jullie een beetje een beeld van hoe dit schouwspel eruit zag. Na de locale lunch gaan we paardrijden. Op vier middelgrote paarden staat een 2 uur durend avontuur op ons te wachten. We worden begeleid door twee nomaden en we ontmoeten een gezellige Zuid-Afrikaan. We rijden over een paar bergpaden tussen besneeuwde vlakten, kale bomen, bruin-gele gronden. Het uitzicht zijn grote rotsbergen in bruin, oranje en gele plekken. De paarden willen niet altijd, filmen gaat redelijk en Niek en Gerry hebben een heus Marlboromoment! We dalen naar het tentenkamp en ‘s avonds genieten we van de zonsondergang. In de tent van Graig uit Zuid-Afrika hebben we leuke gesprekken. We gaan slapen en krijgen de kachel moeilijk aan omdat we geen lucifers kunnen vinden. Kristin en Michelle liggen al te pitten, dus we volgen het voorbeeld. Rond 4en wordt Gerry wakker van een verschrikkelijke kou in de tent. Met zijn fotocamera als lichtvoorziening lukt het om wc-papier al rokend met houtjes aan de praat te krijgen. Heerlijk warm wordt en dat staat voor hopelijk een goede nachtrust. Niek wordt echter wakker van Gerry’s geschreeuw in het Engels. ‘Make some noise’ Of Gerry nou in een vette party verzeild was in dromenland of omdat het een hint voor Niek’s gesnurk was, laten we maar in het midden.

In de ochtend krijgen we een koekieontbijt op bed. We vertrekken naar de hoofstad weer en doen we het rustig aan. We doen wat internetten, zoals jullie zien, shoppen en Gerry belt zijn lieffie op. We zijn blij met de aanschaf van de Mongoolse vlag en een kleinschalige Ger als souvernir. Vanavond nog even de pub in! Het is 8 maart: Internationale vrouwendag. Iedereen loopt met taart rond, dus zo slecht was het idee twee dagen eerder niet. Morgen wordt het vroeg opstaan mensen. We zullen 8:05 uur (1:05 uur Nederlandse tijd) de trein pakken. 10 maart hopen we 15:30 uur lokale tijd in Beijing aan te komen. Hier stopt ons verhaal dus. We hebben 4 dagen een leuk land met gelukkige mensen gezien! Groetjes Gerry en Niek.

PS. Voorgaande foto’s gemist? Check this!:
http://www.freewebs.com/niekengerry/fotos.htm

Presentatie nog eens terug zien? Check this!:

http://home.wanadoo.nl/tdekorte/aziepresentatie.pp t#1

*******************************************
The arrival in Mongolia could not have been more fluently. Already at 7.30 in the morning we arrived in Ulan Bator, the capital of Mongolia, which in fact is the coldest capital of the world! Mongolia speaks to the imagination. As a child probably everybody had a look at the golbe and thought: “That is a country which I will probably never visit!”. Mongolia is in between two of the most powerfull land nations in the world, China and Russia. It is about 4 to 5 times as large as Germany. So what to expect? We will try to give our impression.
Our hostess Bobby and her husband Kim of the UB guesthouse were already waiting at the platform when we stepped out the train. Together with the two German girls we left for the hostel in a luxuerous van. Bobby gave us the first information about UB during our trip to the hostel. The way they treat use here is really warm. Taking our bags, giving service...just perfect and that only for $5 per night. In the hostel we took a nice hot shower which was really what we were waiting for after 6 days in the train. After settling ourselves we went out into the city. Ulan Bator is situated at an altitude of 1500m, counts about 700.000 inhabitants and is about 10 by 20 km in size. The first thing we noticed is the lack of structure in this capital. Everybody just does what he likes. Our first problem was to get some money from an ATM. Of course it was Sunday so no bancs were opened and the ones that were open did not accept Meastro. Later that day we solved the problem by changing some of our back up dollars in Togroks...this time we were not screwed!
We had a look at the city center and on our way to the Gandan tempels we already got some impressions such as:
*old teethless men sitting in their traditional boudhist cloths
*men who just put their sofa on the street to enjoy the sun
*traffic without traffic rules and drivers that are asocial. Everybody needs to be somewhere as fast as possible with as result blocking of the roads and almost no attention to pedestrians what so ever!
* Gerry being stalked for about 15 minutes by a curious guy who was impressed by his digital camera.
In our attempt to reach the Gandan monastry we walk into an area of the city which is poor. The houses are surrounded by trash and more trash. What we also notice is that the houses are not just wooden self-made buildings, but in between are the traditional gers, in which the Mongolian nomads are living in...so far for integration in the city! When we reach the tempel we are very impressed. It is our first contact with boudhism. A beautifull complex of tempels stretches before our eyes. We visit tempels with typical pointed roofs and green and red colors decorated with fascinating wall paintings. Furthermore we see golden boudha statues, perkaments with prayers, a scala of colored scarfs and photos put their by pelgrims. In fact we think it what we saw is already an appetizer for Tibet. We proceed our route the main tempel. Unfortunately we had to pay big money if we wanted to make pictures or movies inside, so now way to show you the impressive 23m high boudha statue we saw inside. It is surrounded by smaller boudha statues. Just one word fits: awesome!

At the entrance we meet our German companions, Kristin and Michelle. Together we look in the other tempels and visit a sanddune somewhere in the middle of UB. From the top (and in between the garbage) you have a nice panorama view of the city. On this hills there are more Tibetan like features such as small piles of stones and scarfs in different colors. After going downhill we end up in the center between the bancs, musea and shops. Mongolia gives an impression of China (we think, not been there yet), Switserland (because of the surrounding white mountains) and Luxembourg (with its many bancs). That is also a contrast, so many bancs, but also so many poor people. Finally we end up near the parlement building....very ugly to be honest and surrounded by a garden that looks more like a graveyard and on top of that it is being restaurated. After a last visit to the big square of UB we decide to go to the hostel. That night we eat for about $5 a good meal in a trendy restaurant. To already get in the mood of the world cup we play Germany-Netherlands with cards and guess what, no escape for Germany there!

After a long night sleep we take a taxi to the Summer and Winter Palace of the old king of Mongolia: Bogd Khan. After a row with our taxi driver, who tries to cheat us, we end up in the Wintermuseum. It is really not special at all. Probably the highlight of what we saw is the stuffed animals from other continents. Of course this museum is also being renovated, so it is a mess. The Summer Palace is totally different though! Since we had to pay like $20 to shoot some film we decide to do it illegaly, resulting in a cat and mouse game with two Mongolian supervisers. Beautiful roofs in green and yellow with lively paintings from the live of ones the most powefull guy in Mongolia, Boudha’s and good and evil gods are part of the Palace. After the illegal photoshoot we go back to the center (no troubles this time) and post some mail (also to one of you guys). We do some purchases and Gerry noticed a very nice cake for Niek. Of course he had to buy it and while misleading the German girls by telling him it is Niek birthday it ended with attack on the cake just after singing a Happy Birthday song. Lucky bastard Niek enjoys several pieces just that easy. At night another diner in the restaurant. Niek gets Tofu that tastes like spongebob squarepants and Gerry tastes some of the nice stinking bowl pot. No, better to get some potatoes at home...

Next day an early rise, because we go to Terelj parc. Kim takes us about 80km to the east of UB in a hilly environment. You again get the feeling you are in the middle of nowhere. This day we live like a Mongol (the people in Mongolia of course and not the other meaning of the word.) No 5 star hotel, but a ger (nomadtent) for 4 persons and to be honest, it is quite comfortable! We first decide to scout the environment. We really get astounishing views and when you sit on a rock and looking out on the valley with its horses and cows and ger tents you feel happy. The plains of the valley are surrounded by mountains and beautifull rock formation shaped by the wind. Words and probably pictures can not show how beautifull it was. After the lunch we go ride horses. On 4 medium sized horses we ride about 2 houres supervised by two nomads. We also meet a nice South-African guy, Craig. The trail brings use between snowy plains, leafless forests and fascinating rock formations. Although the horses are not that easy to move, we enjoy everymoment. We make our own documentary and have a nice Malboro moment feeling for a moment like Clint Eastwood. In the evening we enjoy the sunset with a pink sky lining the mountains. That night we spend long time with Graig and after some beers we go to sleep. Of course we have to manage the heating ourselves and that is exactly the problem of the night. Since the fire went out during our sleep we woke up with chilling cold. Putting to much wood in the fireplace makes it like a saune. Between those two extremes we experience the night in the ger.
As if the fluctating temperatures are not enough, Gerry has a dream in which he start shouting “ Make some noise”....well at least het did and the whole ger camp could enjoy it with him.

In the morning we get a cookie breakfast served in bed. We leave for UB again and chill the day. We do some last shopping (Mongolian flag, little gers), Gerry makes a phonecall to Mexico and do some last bit of internetting. Tonight to the pub since 8th of March is women day...and everybody buys cake! We will not make it too late since tomorrow the train leaves at 8 o’ clock (1 o’clock at night in The Netherlands). We hope to arrive in Beijing the 10th of March at around 15:30 local time....

Some last remarks. Did you miss some photos? Check: http://www.freewebs.com/niekengerry/fotos.htm
Our check our presentation to see where we go:
http://home.wanadoo.nl/tdekorte/aziepresentatie.pp t#1