Tibet: Het dak van de wereld

Toen we jullie verlieten bevonden we ons nog in het mooie Guilin. We zouden de bus pakken naar Chengdu, maar dat liep even allemaal anders. Ons mannetje Mike Lu die voor ons de tickets regelde kwam niet op dagen...sterker nog hij leek van de wereld verdwenen. Na een paar minuten schemerde het door dat we voor 35 eurie de man waren opgelicht, wat een aardig hoog bedrag is in China. Balen dus, heel onze planning in de war. Treinen was geen optie of we mochten 20 uur op hard seats gaan zitten. Dus besloten om de volgende dag het vliegtuig naar Chengdu te nemen. Achteraf was het goed dat we geen bus namen want Niek werd een partij ziek van verkeerd eten, daar zeg je U tegen. Eenmaal in Chengdu aangekomen werd gelijk de permit naar Tibet geregeld. Het is eigenlijk gewoon een onzinnig papiertje. Het gaat erom dat buitenlanders niet alleen Tibet binnen mogen. Voor het permit betaal je een euro of 10 en je hoort er nooit meer iets van; blijkbaar is het een lijst met namen die in een groep door Tibet gaan reizen. In de praktijk zie je die mensen nooit meer terug.

De volgende dag nadat Niek ietwat herstelt was werd besloten om het nationale symbool van China te gaan bezichtigen: de reuzenpanda. We gingen naar een onderzoeksinstituut waar we naar hartelust foto's konden schieten. In vele zaken lijkt de panda op de mens (zie foto) vandaar waarschijnlijk dat de panda zo populair is. Na wat door Chengdu te hebben gewandeld en een stel Chinezen te hebben afgedroogd met minivoetbal was het op tijd naar bed (ware het niet dat Gerry bleef hangen in de bar)want de volgende ochtend vroeg naar Lhasa...

Rond een uur of 11 kwamen we aan in Lhasa. Vanuit het vliegtuig zag je al de adembenemende Himalaya's. Enigste probleempje, Lhasa ligt op zo'n 3800m hoogte en we kwamen van zeeniveau. Je voelt het gelijk. Je krijgt langzaam hoofdpijn en je bent duizelig. De eerste dag dus heel rustig aangedaan, wat ook niet anders kon want je bent binnen een minuut buiten adem. Gelukkig is de echte hoogteziekte (kotsen, weinig eten, hoofdpijn etc) tot nu toe bespaard geweest. Het besef dat we dan toch echt in Tibet zijn, het dak van de wereld, dringt langzaam tot ons Brabanders door. We hebben door de stad gestrompeld om wat eerste indrukken op te doen. De mensen zijn supervriendelijk en je hoort van alle kanten hallo. Toch valt het gelijk op dat er enorme armoede is. Heel veel 'zwervers' op straat die je smeken om 1 yuan (10 cent). Verder hebben de mensen haast een donker bruine tot zwarte huid, veroorzaakt door de zon die erg hard schijnt. Ondanks factor 30 zonnebrand heeft Niek een kop als een tomaat. Het is echter alles behalve t-shirt weer. Overdag als de zon schijnt is het lekker, maar zodra de zon verdwijnt is het kou lijden. Vooral 's nachts is het moeilijk in slaap komen en je word vaak wakker met een bevroren fles water naast je.

De volgende dag hebben we Potala Palace bezocht, het paleis van de Dalai Lama. Alleen over de geschiedenis van Tibet en de dalai lama's kun je al een boek vol schrijven. Nadat China in 1956 Tibet binnenviel is de Dalai Lama hals over kop naar India gevlucht met in zijn kielshog vele monikken. Vanuit daar doet hij nog steeds zijn werk. Potala Palace ligt op een heuvel in het hartje van Lhasa. Het paleis is een indrukwekkend staaltje bouwtechniek. Het bestaat uit talloze kamers die bijna allemaal door Tibetaanse monikken worden bewaakt. De meeste spreken zelfs Engels en hierdoor steken we veel op over de gebruiken van het Boedisme. In de middag gaat Gerry lekker hobbyen (=shoppen) en Niek bezoekt nog een klooster in Lhasa. In de gezellige straatjes van Lhasa loopt van alles door elkaar en je kijkt je ogen uit. Vooral de mensen die bidden (door van opstaande positie languit te gaan liggen) maken veel indruk. We nemen hier en daar foto's wat voor de plaatselijke bevolking een bron van inkomsten is. Ze gaan graag op de foto, maar dan wel ff afrekenen. 's Avonds gaan we lekker uit eten en op het menu staat hier Yak, Yak en voor de liefhebbers Yak. Toch wel lekker. Verder hebben we Andrea (Engeland) en Erik (Denemarken) ontmoet en met hen plannen we excursies. Voor een excursie huur je een landrover met bestuurder en hoe meer zielen er mee gaan hoe lager de kosten.

Nadat we onze visa's voor Nepal hebben geregeld gaan we dinsdag 4 april naar het enorme Drepung klooster complex vlak buiten Lhasa waar nog steeds veel Tibetaanse monikken leven. De zalen bezitten duizenden gouden Boeda's en geschriften. Na enkele uren er te hebben doorgebracht is het weer tijd voor relaxen, aangezien uren rondlopen in een kloostercomplex nog steeds erg vermoeiend is. 's Avonds horen we dat onze plannen om het meest indrukwekkende kloostercomplex, het Gandan klooster, de bezoeken in duigen valt. Het Chineze leger heeft een staking van monikken met grof geweld beeindigd en enkele monikken gedood en de rest gevangen genomen. We kunnen er met onze pet niet bij dat anno 2006 dit nog steeds mogelijk is. Als iemand geen vlieg kwaad doet zijn het wel deze monikken.

Na een wat korte nacht is het tijd voor onze echte eerste excursie. Samen met Andrea, Erik en een Zuid-Koreaan Moon reizen we af naar het Nam-Tso meer, op ongeveer 4 uur rijden van Lhasa. Het is een van de hoogte punten (letterlijke en figuurlijk) in Tibet tot nu toe. Om het meer te bereiken moeten we over een bergpas van hoger dan 5000m. Makkelijk gaat dit niet aangezien er nog aardig wat ijs en sneeuw ligt. Het resultaat was dan ook dat we onze landrover op een hoogte hoger dan de Mount Blanc moeten voortduwen. Iets verder op valt ook nog de bekabeling van de motor op de weg dus met enige vertraging (maar met veel lol) eindigen we uiteindelijk bij het meer dat helemaal bevroren was. Het Nam Tso meer ligt op 4800m dus het is weer uitkijken met hoogte ziekte, in een paar uur tijd namelijk bijna 1100m gestegen. Het meer is het een na grootste zout water meer van China en ligt tussen de bergen en uitgestrekte vlakten. Dit onherbergzaam gebied wordt bevolkt door met name nomaden die met hun ronddraaiend gebedscilindertje de schapen en yaks onder controle houden. Besloten wordt om een ommetje te maken wat uiteindelijk een marathon wordt van meer als 5 uur. We konden niet genoeg krijgen van het landschap en de herders; zo hebben we thee gedronken met nomaden, zijn we in hun tent geweest. Verder is elk verschil van lichtinval op de witte pieken die het Nam-Tso meer omringen een foto waard. Uitgeput maar voldaan bereiken we rond 19uur 's avonds ons tentenkamp voor wat een lange en koude nacht zou gaan worden. De temperaturen in de tent daalden tot ver onder nul. Op de lakens ontstond zelfs condens. Geradbraakt en iets later als gepland uit bed gekomen. Erg balen dat je hier ook veel meer moet plassen als normaal met als resultaat dat je midden in de nacht met -15 eruit moet nadat je eerst 2 uur in slaap hebt proberen te komen met een gevoel dat je toch echt moet.

Vandaag, 6 april, begonnen met een ochtendwandeling van een uur of 2 en nog meer mooie plaatjes kunnen schieten. Rond een uur of 11 zijn we richting Lhasa vertrokken en rond 15uur aangekomen. Je merkt gelijk dat je lichaam een stuk meer relaxed en al aan Lhasa is gewend.

De komende 1,5 dag nog wat chillen en rustig aan doen want zaterdagochtend vertrekken we op onze jeeptour naar Kathmandu die in totaal 6 dagen gaat duren. Hierbij stoppen we in karakteristieke Tibetaanse dorpjes en overnachten zelfs in Mount Everest Base Camp. Weer genoeg moois in het verschiet dus! We houden jullie op de hoogte!

Groetjes Niek en Gerry

PS Foto's ook op http://www.niekengerry.mijnalbums.nl/

********************************************

When we left you last time we were still in the beautiful town of Guilin. The plan was to catch the sleeping bus to Chengdu, but that went totally different. Our 'guy' Mike Lu, who arranged the tickets for us didn't show up. After waiting for a while we knew we were screwed for about 35 euros the person, a huge amount in China. Our schedule all messed up. Taking a train was no option, or we should take a hard seat for 20 houres: NO WAY! So we decided to take a flight the next days. Looking backwards it was luck we did not take the bus since Niek became very sick of wrong food. Arrived in Chengdu we arranged a permit for Tibet immideately. The permit is nothing more than a useless paper. The meaning of the permit is to prevent foreigners to go to Tibet on their own. You pay about 10 euro's for the permit and your name ends up on a traveller list which should be your group to travel throug Tibet. In practice you will never see the persons again.

The next day when Niek was somewhat recovered we decided to visit the national symbol of China: The giant panda. We went to a research institute where we could take pictures of them as many as we wanted. In a lot of behavior the panda resembles humans (see picture), maybe that is why it is that populair. The afternoon we walked through Chengdu and after defeating a couple of Chinese in mini football it was time to get to bed early (although Gerry got some delay in the bar), for next day we had an early flight to Lhasa...

At 11 o'clock in the morning we arrived in Lhasa. The view of the Himalayas from the plane were breathtaking. The only 'disadvantage', Lhasa is situated on a height of 3800m, whereas Chengdu was on sea-level. You feel it immideately. You slowly get a headache and you feel dizzy. The first day we took it easy, there was no other way actually, since you are out of breath in a second. Fortunately, we did not suffer from the real altitude sickness (throwing up, severe headache, no apetite etc). We, two Brabanders, very slowly start to realize we are in Tibet, the roof of the world. In the afternoon we walk through Lhasa to get the first impressions. The people are very gentle and smiling at us constantly. However, there is a lot of poverty. Beggars literaly go on their knees for one yuan (10 eurocent). Most real Tibeteans have a dark brown skin, caused by the intensive rays of the sun. Despite factor 30 Niek has a head of a tomato. It is all but t-shirt weather though. If the sun shines it is quite comfortable, but a soon as it dissappears it is freaking cold. Especially at night it is difficult to get a sleep and you wake with a frozen bottle of water next to you.

The next day we visited Potala Palace, the palace of the Dalai Lama.Only the history of Tibet and its Dalai Lamas is worth a book. When China invaded Tibet in 1956 the Dalai Lama fled together with a lot of monks to India from which he is still doing a lot of effort. Potala palace is situated on a hill in the center of Lhasa. It is an impressive building and it consists of many rooms, most guarded by monks. Most of them speak English so we learned quite a lot of Boudhism. In the afternoon Gerry does his favorite thing: shopping. Niek visits a monastry in tehe center of Lhasa. The atmospheric streets in Lhasa offers a lot of nice views. Especially the persons prayins (from upright position they throw themselves on the ground) was impressive. We take some pictures of the locals which is a source of income for them. They are very cooperative in taking a picture but it will cost you! In the evening we have dinner, on the menu: Yak, Yak and guess what...Yak. But it tastes ok. We met Andrea (England) and Erik (Denmark) and together with them we arrange an excursion. An excursion means you arrange a landrover with driver and the more persons want to go, the cheaper!

After arranging our visa's for Nepal we visit the enormous Drepung monastry on the 4th of April. In this monastry still a lot of monks life. The complex consists of many rooms with thousands of golden boudhas and translations of the commandments of Boudha.After several hours we head back to Lhasa and relax since walking hours is still tiring. At night we hear that our plans to visit the impressive Gandan monastry can not come reality. The Chinese army ended a strike of monks aggresively and several of them are killed. The rest is taken prisoner. We can not believe that anno 2006 such thing still are possible. If somebody doesn't hurt anybody it are monks.

After a short night it is time for our excursion. Together with Andrea and Erik and a South-Korean guy called Moon we set off for Nam Tso lake, a 4 hour drive from Lhasa. It is one of the highlights up to so far. To rach the lake we cross a pass at more than 5000m. It is not easy since snow and ice block the road partly. The result is that we are pushing the landrover at a height of heigher than the Mont Blanc. Somewhat further down the road we have a car break down. So somewhat later as planned (but after some fun) we arrive at the lake. The Nam Tso Lake is situated at a height of 4800m, a louzy 1100m heigher compared to Lhasa. So watch out for altitude sickness. The lake is the second largest salt water lake in China and is between beautifull mountain peaks and vast plains. This area is inhabitated by nomads who keep sheep and yaks while rotating a cilindrical praying machine. We decide to make a small tour which ended up in a walk of more than 5 hours. We couldn't get enough of the incredible sceneries and the nomad people. We visited a tent and drunk tea with them. Moreover, every different sunlight made the scenery beautiful in another way. Devasted but happy we arrived at our tent camp around 19 o'clock for what turned out to be a cold and long night. The temperatures in the tent decreased to -10 and the water froze. Even on the sheets there was condense. Moreover, we need to pie a lot here in Tibet but of course you don't want to get out of bed. After lying awake for 2 hours and thinking of the toilet you end up running through the cold. Very tired we got out of bed somewhat later as planned.

Today the sixth of April we started with a morning walk of 2 houres and shot some more beautifull pictures. At 11 o'clock we left to Lhasa where we arrived at 15h. You notice immediately your body relaxes a bit since we are already more or less used to the height of Lhasa.

The coming next 1,5 day we will chill since on Saturday morning we will leave for Kathmandu using a landrover. In total it will take 6 days. We will stop at characteristic Tibetan villages and even spend a night at Mount Everest Base Camp. So a lot of more nice thing going to happen! We will keep you inforned...

Kind regards,

Niek and Gerry

PS More pictures at http://www.niekengerry.mijnalbums.nl/