Trekking: een beetje afzien en onwijs genieten!

Zaterdag 22 april was het dan zo ver, eindelijk de trekking. Na dagen van dag-en nachtklokken hadden we precies een paar uur de tijd om uit Kathmandu weg te komen voordat het leger en de politie Kathmandu weer tot een spookstad maakten. Rond 10 uur waren we uit de stad samen met onze gids Bhim, een jonge gast van 26 die ons erg goed lag. Het was de bedoeling om met de bus/taxi naar ons startpunt te gaan maar door een demonstratie kregen we een extra 2,5uur wandeling naar het startpunt. Eenmaal in Sundrijal aangekomen begon de trekking dan toch echt. In plaats van een heerlijk zomeravond wandelingetje (wat we min of meer in ons hoofd hadden omdat het niet de zwaarste trekking was zoals ons werd verteld), werd de toon gezet door een klim over een uit rots gehakte trap die eindeloos leek. Al snel druipten we in het zweet en op de plaats waar onze rugzak zat kon je het shirt uitwringen. Aan het einde van de klim kwamen we in het natuurpark Sundrijal dat op een tropisch regenwoud leek. Er leven tijgers, wilde zwijnen en soms schoot er een aap uitdagend voorbij. Na een korte lunch vervolgde we onze klim en werden we halverwege verrast door een enorme plens- en onweerbui. Na meer als 7 uur klauteren kwamen we doorweekt van het zweet en de regen aan bij ons eerste stoppunt Chisapani. Tegen de avond klaarde de lucht op en zagen we over de heuvels in de verte de witte toppen van de Himalayas. Na een paar keer te hebben geschreeuwd: "Ik ben kapot!" gingen we vroeg naar bed (rond 19.30) wat de rest van de trek het geval zou zijn.

De volgende ochtend vroeg eruit nadat onze enthousiaste hoteleigenaar ons met geweld uit bed schopte om van de zonsopgang te genieten. Net te laat buiten, maar de eerste verbluffende uitzichten waren een feit. Dag 2 was weer een klimdag van rond de 6 uur. Inmiddels weinig gevoel meer in de kuiten en leunend op een tak toch weer het eindpunt bereikt, zelfs sneller als verwacht. Om de 30 minuten namen we een rustpauze om van de uitzichten van de vallei om ons heen te genieten totdat Bhim ons weer aanspoorde met "jam, jam" ofwel "go, go", waarna Gerry telkens het commentaar gaf dat hij wel zelf uitmaakte wat hij op zijn brood deed. De temperatuur was rond de 30 graden dus wederom badend in het zweet aangekomen en met een verbrande nek en neus. Na een heerlijke douche wat gelezen en jawel, op tijd naar bed.

Dag 3 zou een van de mooiste dagen worden. We gingen op weg naar Therepati (Bhim:"up we go, up we go" ) dat rond de 3600m ligt. Al snel zien we de eerste signalen dat er wel eens een hoop sneeuw kan liggen. Het landschap verandert van tropisch naar naaldwouden en om elke bocht hebben we weer een adembenemend uitzicht over of de vallei of de Himalayas. De ijzige sneeuw die de rotsen langs de raveinen tot een schaatsbaan maakten zorgden dat we heel voorzichtig en met vallen en op staan rond 13uur het eindpunt bereikten. De tegenstelling met de dag ervoor waar temperaturen van 30 graden het geval waren en nu onder nul was erg groot, maar des te fascinerend. Een sneeuwstorm zorgden dat we niet uit het hostel konden. Tegen de avond ging de storm liggen en door een pak sneeuw van een meter of 1,5 naar een top van een heuvel gelopen om zonsondergang te bekijken, echt geweldig zoals je wel zult zien in de foto's! Natuurlijk is er in de bergen geen electriciteit behalve de zonneenergie. Aangezien de zon niet had geschenen dus geen licht en met de gebruikelijke kaars weer de weg naar het bed gezocht.

Na een mooie zonsopgang weer rond 6.30 onderweg gegaan. De sneeuw was nog hard dus niet te zwaar om te lopen. Vandaag zouden we eigenlijk naar 4500m gaan door een pas, maar de sneeuw had de pas ontoegankelijk gemaakt. Daarbij zouden we dan eindigen in een plaats op 5 dagen lopen van Kathmandu en aangezien er nog geen schot in de politieke situatie zat (en dus geen bus) dus de plannen omgegooid en de Helambu trekking genomen. Volgens een irritante Israelier omdat we "lazy" waren. Helaas geen tijd meer gehad om as in zijn schoenen te stoppen. Voor ons hield het in weer afdalen wat we na 3 dagen klimmen niet erg vonden. Toch viel het erg tegen, je belast je knieen enorm en de ijs maakt dat het weer een glijpartij word. Na uren van afdalen kwamen we bij een klooster en via een hangbrug en wederom een klim bereikten we Kutumsang. Hier heeft Niek zich voorbereid op het jaarlijkse beachvolleybal toernooi in Zundert door Team Gerry met een nipte 19-17 in de laatste en beslissende set te verslaan. Verder nog een Franse delegatie (gemiddelde leeftijd >65) ontmoet die na een dwaaltocht van 12uur, een verrotte knie en een persoon met hevige diarree de handdoek in de ring wierp.

Wij gingen natuurlijk verder. Een wandeling van een uur of 4 over vlakke ondergrond naar Sherapati was hetzelfde als een rustdag voor ons en in Sherapati lekker relaxed. Onderweg kom je steeds stupa's tegen of sherpa's met een boom op de rug of een zak rijst van 50kg...respect, en dan halen ze ons nog in ook... De volgende ochtend waren we weer helemaal opgeladen en Niek heeft nog een keer de zonsopgang gekeken boven de Himalayas. Het zou een dag worden van afdalen naar een laag punt in de vallei. Ons aller Bhim wilde de toeristische route nemen en zo kwam het dat we onder een bakkende zon over rijstplateaus in de bergen klauterden. Na een omweg van een uur toch weer de weg genomen en beneden in de vallei genoten van de uitgestrekte rijstvelden die al onder water stonden en vol stonden met groen gewas. De plaats waar onze trekking zou eindigen lag prachtig tussen deze velden met een rivier vol koel bergwater. We besloten smiddags hierin dus te zwemmen en Bhim zorgde dat het bier werd aangevoerd...genieten dus! Al wel de eerste taferelen gehad dat overal waar we gingen een groep jongeren om ons heen hing waardoor je echt niets even rustig kon doen...India here we come! We konden toen kiezen voor een deel van de trek dat we al gezien hadden en dit terug te lopen of nog een dag zwemmen, door de rijstvelden lopen en van de Himalayas genieten...niet zo'n moeilijke keuze dus. Gerry vond het hoog tijd om wat foto's te nemen voor de olymische spelen van 2028, waarvan hij overtuigd is dat ze in Nepal worden gehouden. 's Avonds van Bhim nog bier gewonnen met kaarten dus het kon niet meer stuk. Zaterdag 29 april (gister) weer naar Kathmandu teruggekeerd met een voldaan gevoel. En de terugrit was in stijl. Op het dak van de plaatselijke bus tussen de zakken rijst en de kapotte autobanden lagen we dan te genieten van de 5 uur durende rit, dat ons tussen de valleien bracht en de horizon was vol met de hoge witte pieken van de Himalayas. Enigste was dat we wel af en toe vooruit moesten kijken om een electiciteits kabel te ontwijken.

Zoals je leest, de bussen rijden en geen curfew meer! Het conflict in Nepal lijkt nu echt opgelost en dat is precies op tijd voor ons (tja, we hebben toch al 2 maanden geluk, dus waarom nu niet.). We kunnen weer volop shoppen en daarbij kunnen we ook nog op onze 2 daagse rafting tour. Vanochtend een mountainflight over de Himalayas gedaan en het was super. We mochten om de beurt in de cockpit en vanuit daar zagen we de Mount Everest recht op ons afkomen terwijl we over de witte pieken vlogen. Vandaag hebben we besloten om Koninginnedag te vieren (wij hebben morgen geen werk dus vieren het gewoon op de 30ste) dus zo maar eens naar de Holland bar met de naam Niek's Place.

De foto's volgen snel en zoals jullie lezen hebben we het super hier! O ja, donderdag vliegen we naar Varanasi (India) voor de start van een nieuw en helaas laatst avontuur, maar gelukkig nog meer dan genoeg toffe dingen in het verschiet!

Groetjes en lang leve de koningin, Niek en Gerry

*******************************************

Saturday 22th of April finally the trekking. After days of curfews during day and nights we had excatly a few hours to leave Katmandu before the army and police changed it in a gost city. Around 10 am we were outside the city with our guide Bhim, a young man of 26 years old who we liked. The idea was to go by taxi/bus to the startpoint but cause of a demonstration we had a 2,5 hour extra walk. In Sundrijal the real trekking started. In stead of a nice summerevening walk (which we had thought before, cause it's not the heaviest hike there is as people told us), started the level by a climb threw a cutted rock which looked endless. Fast we started to sweat and at the place of our backpacks we could wring out the tshirts. At the end of the climb we arrived in reserve Sundrijal which looked like a tropical rainwood. There were tigers, wild boars and monkeys. After a short lunch we followed the climb and were catched by an enormous rainshower. After more than 7 hours climbimg we arrived wet of the rain at Chisipani. In the evening the air was bright again and we saw over the hills very far the with tops of the Himalayas. After a few times screaming: 'I'm totally broken!' we went to bed (around 19:30) which was the average bed time of the rest of the days.

The next morning we waked up very early after an enthusiastic knocking from the hotel owner to enjoy the sunrise. To late outside but the first sceeneries were great. Day 2 was a climbday of about 6 hours. We had less feelings in the leggs and with support of a wooden stick we achieved the end stop. Each 30 minutes we took a break to enjoy the valley around us till Bhim supported us again by saying "jam jam" or "go go", while Gerry answered "I decide by myself what I spread on my bread!" The temperature was about 30 degrees so sweating again and we arrived with a burned neck and nose. After a nice shower we red a little and again early to bed.

Day 3 was one of the most beautiful days.We went to Therepati (Bhim:"up we go, up we go") which lays at 3600 m. We remark very fast the first signals of a lot of snow in the higher mountains. The landscape changed from tropical zone to pine trees and after each bow we enjoyed an unbreathable view over the valley and the Himalayas. The ice snow made the rocks changing into skatefields and caused carefully falling down. Around 13:00 we arrived at the endpoint. The opposite of last day with 30 degrees and freezing point now was a big difference, but fascinated. A snow strom caused we couldnt leave the lodge. At night the storm was over and we crossed one meter snow to a top of a hill to enjoy the sunset. Really nice asyou can see in the pictures. Of course there was no electricity in the mountainsexcept solar energy. The sun hadnt shine so no light and we used a candle to find the way to our bedroom.

After a beautiful sunrise around 6:30 we did trek again. The snow was still hard so easy to walk on. Today we should had walk to a pass at 4500 m but the snow made the pass unaccessible. Also we would have end in a place from where it's 5 days walking to Katmandu. There was no change in the political instablility (so no bus) so we changed the plan and did the Helambu trekking. An irritating Israeli guy told us that returning people from the pass were lazy. We didnt have time to put ash in his shoes, so we went downstairs, which was more comfortable after 3 days. However it was heavy and it balasts your knees and the ice made gliding very easy. After hours of going down we arrived at a monastery and via a hang bridge and a climb we arrived in Kutumsang. Here Niek prepared hisself for the jairly beachvolleybaal tournament in Zundert to beat Gerry's team with a close 19-17 in the last set. Further there was a french delegation (age 65+) which arrived after a lost way after 12 hours, a injured knee and a person with heavy diaree were the results. For Gerry it was nice to practice a lot of french again.

We of course pushed on for the last part of the trekking. A 4 hour level walk to Sherapati was as a resting day for us and the rest of the day we relaxed in Sherapati. During the walks you see a lot of stupas or you meet Sherpa people with carying trees or bags with rice of 50kg...respect, they are even moving faster than us! The next morning our battery was charged againand Niek once more enjoyed sunrise, now without missing the actual sunrise. It turned out to be a day of descending to a low place somewhere in the valley. Old good Bhim wanted to take the touristic way so we ended up climbing rice terraces in the burning hot sun. After a detour of 1 hour we found the road and went down, where we saw vast plaines of green rice field. The place where our trekking would come to an end was beautiful situated between the ricefield and on the shore of a mountian river. We decided to swim and in the mean while Bhim took care of the beer supply so we had a enjoyable afternoon. However, we did experience the first occasions where we were followed by groups of inhabitants, which prevented us to have a peaceful moment....India here we come! We had the choice to walk back on a part of the track we had already seen or to stay and relax one more day and take the bus...not a very hard choice with the pleasant river and rice fields in the neighbourhood. Gerry found some time to take pictures for the Olympic games of 2028, which he was sure would be held in Nepal. In the evening we won some beer from our guide Bhim with card games so we had a great time. Saturday 29th of April (yesterday) we returned to Kathmandu with a satisfied feeling. The trip back was in our style, on top of a bus resting between sacks of rice and flat tires. We enjoyed our 5 houres ride which brought us between the valleys and with superb views on almost the whole Himalayan range. The only thing we had to be careful about was the presence of electricity cables above the road.
So, the busses are driving and there isn't any curfew anymore! The conflict in Nepal seems to be solved and exactly at the right moment for us (well, we have had a lot of good luck so why not now). We are able to shop to the fullest and are able to do the 2 day rafting tour. This morning we took a mountain flight over the Himalayas and it was amazing! We could go to watch from the cockpit on turns and from there we saw the Mt. Everest coming right for us, incredible! We decided to celebrate Queensday today (we don't have to work tomorrow, so we celebrate on the 30th of April as should) so we will go to the Holland bar with the name Niek's Place in a moment.

As you may read, we have a great time here! By the way, we will fly to Varanasi (India) on Thursday for our new and unfortunately last adventure of this trip. But there are more than enough great experiences to come!
Cheers and long live my friend Paco....uh, we mean of course the Queen,

Niek and Gerry